Taina Asili „Resiliencia”
(2019; wydanie własne)
Jeśli tęsknicie za płytami, na których wykonawcy jawnie angażują się w sprawy społeczne i polityczne, robiąc to jednocześnie z klasą, stanowczo i używając przy tym argumentów zarówno rzeczowych, jak i artystycznych, to trzeci longplay w dorobku Tainy Asili powinien przypaść wam do gustu. Związana rodzinnie z Portoryko, ale rezydująca w Nowym Jorku aktywistka i obrończyni praw kobiet proponuje album wypełniony treściami poważnymi, których muzyczna strona jest energetyczną i skłaniającą raczej do tańca mieszanką brzmień latynoskich („Decir Que No” oraz następny na trackliście numer „La Alegria” z wpływami hip-hopu), rocka („Beauty Manifested” gdzie obok gitary ważnym elementem są też instrumenty dęte), ska („Who I Am”), reggae („Even If” – frywolny muzycznie, ale traktujący o temacie zgoła cięższym, jakim jest pozycja ofiarach przemocy) oraz lekkiej nutki orientalizmu („Beyond The Stars”). Anglo- i hiszpańskojęzyczne piosenki skupiają się na miejscu kobiet (ale nie tylko – wydźwięk tych piosenek może być przecież uniwersalny i w roli ofiar postawiony może zostać każdy) we współczesnym świecie, a także walce o wartości, które pod niemal każdą szerokością geograficzną są dzisiaj coraz częściej spychane są na drugi plan i zastępowane nienawiścią oraz przemocą.